کم بینایی (Low vision)

 کم بینایی (Low vision) به معنی کاهش قابل توجه بینایی فرد است به گونه ای که بینایی با بهترین عینک، لنز تماسی، دارو درمانی و یا حتی جراحی قابل اصلاح نباشد. این اختلال در عملکرد بینایی می‌تواند به صورت مادرزادی، ارثی (مانند شب کوری) و یا اکتسابی (به عنوان مثال در اثر دیابت یا دژنراسیون شبکیه وابسته به سن) ایجاد گردد.

برخی از مشکلاتی که ممکن است افراد کم بینا با آن مواجه شوند به شرح زیر است:

از دست دادن درک عمق:

در چنین حالتی، فرد در درک اینکه پله چقدر بالا و یا پایین است و مواردی از این قبیل دچار مشکل می‌شود.

از دست دادن حساسیت کنتراست:

در این حالت فرد در تشخیص چهره افراد، تشخیص لبه‌ها ( مانند لبه پله‌ها و…)، دید در نور کم یا هوای مه آلود با مشکل روبرو می‌گردد.

اختلال در دید رنگ:

این مشکل با نام اختلال در دید رنگ سبز – قرمز و یا زرد – آبی شناخته می‌شود. به عنوان مثال، افراد دارای این مشکل قادر به تمایز رنگ های چراغ راهنما در چهار راه‌ها نیستند.

مشکل در دید دور:

افراد کم‌بینا اغلب در تماشای تلویزیون، دیدن تخته کلاس، خواندن نام خیابان‌ها و دیدن افراد با مشکل روبرو می‌شوند.

مشکل در دید نزدیک:  

برای چنین فردی خواندن متن، نوشتن، کار با کامپیوتر و… با دشواری همراه است.

برای حل این مشکلات، یکی از مهم‌ترین نکات آن است که فرد کم بینا بیاموزد از دید باقی مانده و یا دیگر حواس خود به چه نحوی استفاده کند.

چنانچه فردی پس از معاینات چشم پزشکی ( بررسی حدت بینایی با بهترین اصلاح، بررسی میدان بینایی و…)، معاینات چشم پزشکی (بررسی سلامت قرنیه و شبکیه، عضلات چشمی و فشار داخل چشمی) و دریافت درمان‌هایی همچون عینک، لنز تماسی، دارو درمانی، لیزر تراپی و انواع جراحی‌ها، همچنان از کاهش دید خود رنج ببرد، می‌تواند با نظر چشم پزشکان به مراکز کم بینایی مراجعه کند.

خوشبختانه با پیشرفت‌هایی که در زمینه وسایل کمک بینایی اپتیکی، غیر اپتیکی و وسایل کمک زندگانی به وجود آمده است، می‌توان به این بیماران کمک کرد و آنها را از انزوا و کناره‌گیری از اجتماع (به دلیل کاهش بینایی) دور ساخت.

البته باید به خاطر بسپاریم که موفقیت در استفاده از وسایل کمک بینایی تا حدی نسبی است؛ به همین دلیل هم بیمار و هم خانواده او باید به موارد زیر دقت کنند.

الف ـ بایستی بخشی از بینایی برای فرد باقی مانده باشد تا بتوان از وسایل کمک بینایی سود برد.

ب ـ باید بیمار انگیزه لازم برای استفاده از این وسایل را داشته باشد.

ج ـ هر فردی که تصمیم به استفاده از وسایل کمک بینایی را دارد بایستی از نظر روحی ـ روانی انعطاف پذیر باشد و با محدودیت های این ابزار کنار بیاید زیرا با وجود اینکه این ابزار می‌توانند دید فرد را بهبود بخشند اما از سوی دیگر فرد را با محدودیت میدان دید و یا محدودیت حرکتی مواجه می‌کنند.

د ـ اگر فرد این موارد را رعایت کند و محدودیت ها را بپذیرد، موفقیت در افزایش عملکرد بینایی توسط این ابزار بدست می‌آید. خوشبختانه اکثر افراد کم بینا به علت بهبود بینایی‌شان به راحتی با این محدودیت ها کنار می آیند.