نزدیک بینی یک بیماری رایج بینایی است که باعث تاری دید از راه دور می شود اما دید نزدیک واضح باقی می ماند. در حالی که همه انواع نزدیک بینی دارای برخی از خطرات و عوارض هستند، برخی از انواع آن خطر بیشتری برای بینایی و سلامت چشم دارند. مطالعه در مورد این عوارض، ممکن است گیج کننده یا حتی ترسناک باشد.

شایع ترین نوع نزدیک بینی (میوپی) ناشی از بزرگ بودن بیش از حد اندازه کره چشم نسبت به قدرت تمرکز آن است. اما انواع دیگری نیز وجود دارد. انواع مختلف نزدیک بینی را می توان بر اساس علت ایجاد آن، سرعت پیشرفت یا حتی تغییرات چشم ناشی از آن طبقه بندی کرد.

دانستن نوع نزدیک بینی شما یا عزیزانتان به شما در درک خطر کمک می کند. مهمتر از آن، دانستن اینکه چگونه نزدیک بینی خفیف یا متوسط می تواند به نزدیک بینی بالا تبدیل شود، می تواند به شما در اجرای استراتژی هایی برای کاهش این خطر کمک کند.

نزدیک بینی طولی از بزرگ بودن کره چشم نسبت به قدرت تمرکز چشم ناشی می شود. این نوع شایع ترین نوع نزدیک بینی دوران کودکی است. نزدیک بینی در کودکان معمولاً به دلیل نزدیک بینی طولی است. طول محوری کره چشم فاصله قرنیه تا شبکیه است. وقتی کره چشم بیش از حد طولانی است، تصویر به جای اینکه مستقیماً روی شبکیه باشد، در جلوی شبکیه متمرکز می شود و باعث می شود اجسام دور تار به نظر برسند.

این نوع نزدیک بینی معمولا در سال های مدرسه شروع می شود و تا اواسط دهه بیست تثبیت می شود. معمولاً از عینک و لنزهای تماسی یا جراحی انکساری برای اصلاح نزدیک بینی استفاده می شود. به طور کلی، بیشتر افراد مبتلا به نزدیک بینی خفیف تا متوسط، در مجموع در معرض خطر کم عوارض چشمی قرار دارند. با این حال، این خطر برای افراد مبتلا به نزدیک بینی بالا بسیار بیشتر است.

این نوع نزدیک بینی در صورتی رخ می دهد که انحنای قرنیه یا عدسی زیاد باشد. به اندازه نزدیک بینی محوری شایع نیست. در موارد نادر، اگر لنز خیلی نزدیک به قرنیه قرار گیرد، ممکن است رخ دهد. ممکن است ترکیبی از نزدیک بینی طولی و انکساری باشد.

نزدیک بینی پیشرونده زمانی اتفاق می افتد که یک فرد مبتلا به نزدیک بینی طولی (نزدیک بینی به دلیل طویل شدن چشم) شماره ای داشته باشد که در طول زمان به سرعت پیشرفت می کند. در برخی از کودکان و بزرگسالان، نزدیک بینی می تواند هر سال به سرعت پیشرفت کند.

نگرانی این است که تجویز سریع عینک می تواند منجر به درجه بالایی از نزدیک بینی شود. این هشداردهنده است زیرا با پیشرفت نزدیک بینی به سمت نزدیک بینی بالا، خطر عوارض تهدید کننده بینایی افزایش می یابد. این عوارض می تواند منجر به کم بینایی یا کوری شود.

تقریباً از هر چهار کودک مبتلا به نزدیک‌بینی پیشرونده، در سه نفر تا سن 18 سالگی شماره چشم ثابت می‌شود. نظارت بر کودکان مبتلا به نزدیک‌بینی پیشرونده و اجرای استراتژی‌های کنترل نزدیک‌بینی مهم است، تا به نزدیک‌بینی بالا پیشرفت نکنند.

اگرچه بسیاری از افراد نزدیک بینی خفیف یا متوسط دارند (نمره چشم بین 0.25- و 5.75 دیوپتر)، برخی به شماره چشم 6.00- دیوپتر یا بیشتر پیشرفت می کنند. این شماره نزدیک بینی بالا در نظر گرفته می شود. به طور معمول، زمانی که فرد در سنین پایین تر به نزدیک‌بینی مبتلا می‌شود، احتمال اینکه در آینده نزدیک‌بینی بالا داشته باشد، بیشتر می‌شود و خطر ابتلا به عوارض تهدیدکننده بینایی در آینده را افزایش می‌دهد.

افراد مبتلا به نزدیک بینی بالا در معرض خطر اختلال بینایی ناشی از خود عیب انکساری نیستند. هنگامی که فردی نزدیک بینی بالا دارد، خطر نزدیک بینی پاتولوژیک - ایجاد تغییرات دژنراتیو در پشت چشم - افزایش می یابد.

نزدیک بینی بالا همچنین می تواند خطر جداشدگی شبکیه، پارگی شبکیه، شروع زودرس برخی از انواع آب مروارید، انواع خاصی از گلوکوم، جداشدگی زجاجیه خلفی و نوروپاتی عصب بینایی را افزایش دهد.

برخی از مطالعات نشان داده اند که از هر 4 فرد مبتلا به نزدیک بینی بالا، 1 نفر به نوعی نزدیک بینی به نام نزدیک بینی پاتولوژیک پیشرفت می کند.

نزدیک بینی پاتولوژیک به عنوان نزدیک بینی دژنراتیو نیز شناخته می شود. نزدیک بینی پاتولوژیک نتیجه طویل شدن پیشرونده و غیر طبیعی کره چشم است. طویل شدن باعث کشیدگی شبکیه، مشیمیه و صلبیه در قسمت پشت کره چشم می شود. این نوع نزدیک بینی اغلب در دوران کودکی شروع می شود و اعتقاد بر این است که ارثی است.

علائم نزدیک بینی پاتولوژیک عبارتند از:

     نقاط کور در نواحی دید مرکزی

     خطوط مستقیم موج دار به نظر می رسند

     مشکل در انجام کارهای روزمره، مانند مطالعه، رانندگی یا آشپزی، به دلیل بینایی نامطلوب

     کاهش حساسیت کنتراست

استافیلوم خلفی یکی از تغییرات ساختاری اصلی است که در نزدیک بینی پاتولوژیک رخ می دهد. زمانی اتفاق می افتد که صلبیه نازک شده و برآمده می شود و باعث اعوجاج در شبکیه آن قسمت می شود.

همچنین عوارض چشمی دیگری مانند ماکولوپاتی نزدیک بینی نیز با نزدیک بینی پاتولوژیک همراه است. این عارضه به بخشی از چشم که مسئول دید مرکزی دقیق است آسیب می رساند و در نتیجه حدت بینایی کاهش می یابد. ماکولوپاتی همچنین می‌تواند در چشم‌هایی که نزدیک‌بینی بالایی ندارند نیز رخ دهد، اگرچه این مورد شایع نیست.

نزدیک بینی بالا همیشه به این معنی نیست که شما نزدیک بینی پاتولوژیک خواهید داشت. نزدیک بینی بالا خطر ابتلا به آن را افزایش می دهد. به گفته موسسه بین المللی نزدیک بینی، نزدیک بینی پاتولوژیک در کودکان و نوجوانان شایع نیست. مطالعات نشان می دهد که حدود 1٪ از قفقازی ها نزدیک بینی پاتولوژیک دارند و این خطر با افزایش سن افزایش می یابد.

برخی از نوزادان نارس ممکن است به نزدیک بینی مبتلا شوند که به آن نزدیک بینی نوزادان نارس گفته می شود. این نوع نزدیک بینی به دلیل فرآیند بسیار متفاوتی نسبت به نزدیک بینی معمولی یا همان نزدیک بینی طولی که کودکان دهه اول و دوم زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد، ایجاد می شود.

نزدیک بینی در نوزادان نارس به دلیل تغییرات در جلوی چشم - قرنیه، عدسی و اتاق قدامی ایجاد می شود. نزدیک بینی نوزادان نارس با وزن کم هنگام تولد، رتینوپاتی شدید نوزادان نارس و عوارض جانبی درمان های رتینوپاتی نوزادان نارس همراه است.

طبق آکادمی بینایی سنجی آمریکا، نوزادان نارس باید زودتر و مکرر به چشم پزشک مراجعه کنند. انجمن چشم پزشکی آمریکا توصیه می کند که نوزادان اولین معاینه جامع چشم خود را بین سنین 6 تا 12 ماهگی انجام دهند. این امر به ویژه برای نوزادان نارس، مهم است.

انواع نزدیک بینی ممکن است گیج کننده باشند. در پایان به صورت خلاصه ای کوتاه جمع بندی می کنیم که انواع مختلف نزدیک بینی چگونه با هم مرتبط هستند.

      نزدیک بینی طولی یا محوری - شایع ترین نوع است. این نوع نزدیک بینی ناشی از طولانی بودن کره چشم نسبت به قدرت تمرکز چشم است.

     نزدیک بینی پیشرونده - افزایش نزدیک بینی طولی در یک دوره نسبتا کوتاه رخ می دهد.

     نزدیک بینی بالا - عیب انکساری نزدیک بینی بالا که می تواند از نزدیک بینی پیشرونده ناشی شود. با افزایش خطر نزدیک بینی پاتولوژیک همراه است.

     نزدیک بینی پاتولوژیک/دژنراتیو – همراه با تغییرات ساختاری در قسمت های خلفی چشم. می تواند منجر به اختلال بینایی دائمی و نابینایی شود.

اولین قدم برنامه ریزی معاینه کامل چشم است. چشم پزشک می تواند ارزیابی کند که کدام استراتژی کنترل نزدیک بینی بسته به سن و نیاز کودک شما مناسب تر است.

این استراتژی ها عبارتند از:

     عینک و لنزهای تماسی کنترل نزدیک بینی

     استفاده روزانه از قطره چشمی آتروپین با دوز کم

     ارتوکراتولوژی شبانه

چشم پزشکان همچنین استراحت های مکرر بینایی را در حین کار طولانی مدت برای جلوگیری از خستگی چشم توصیه می کنند.

در اینجا چند راهکار برای کاهش فشار چشم آورده شده است:

     از قانون 20-20-20 پیروی کنید - هر 20 دقیقه به مدت 20 ثانیه به چیزی در فاصله 20 فوتی نگاه کنید.

     از قانون آرنج پیروی کنید – دستتان را مشت کنید و در کنار صورت خود قرار دهید و آرنج خود را به سمت صفحه نمایش دراز کنید. اطمینان حاصل کنید که صفحه نمایش از فاصله بین دست و آرنج شما دورتر باشد.

     محدود کردن زمان استفاده از صفحه نمایش - آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکا دستورالعمل های زیر را برای زمان روزانه استفاده از صفخه نمایش ارائه می دهد:

         سن 18 تا 24 ماه - محدود به تماشای برنامه های آموزشی با همراه مراقب

         سنین 2 تا 5 سال - یک ساعت یا کمتر در روزهای هفته و حداکثر 3 ساعت در تعطیلات آخر هفته وقت بگذارید.

         سنین بالای 6 سال – طبق برنامه زمان نمایش را محدود کنید.

مطالعات متعدد همچنین نشان داده است که افزایش زمان صرف شده در خارج از منزل در طول روز خطر ایجاد نزدیک بینی و پیشرفت آن را کاهش می دهد. بنابراین، کودکتان را تشویق به عادات سالم کنید. این عادات می تواند شامل فعالیت هایی مانند گذراندن زمان کمتر در داخل خانه و تماشای دستگاه های کامپیوتری و صرف زمان بیشتری در خارج از منزل در نور روز باشد.

برای حفظ سلامت چشم ها، به یاد داشته باشید که یک رژیم غذایی سالم و مغذی با مواد غذایی کامل، میوه ها و سبزیجات برای چشم و بدن شما مفید است. علاوه بر این، ورزش را در برنامه روزانه خود بگنجانید. هنگام گذراندن وقت در فضای باز از عینک آفتابی استفاده کنید.

به یاد داشته باشید که معاینات معمول و جامع چشم اولین قدم برای حفظ سلامت چشم و مدیریت نزدیک بینی است.