پیرچشمی و دوربینی دو عیب انکساری رایج چشم هستند که می توانند بر توانایی فرد برای دیدن واضح تأثیر بگذارند. پیرچشمی یک بیماری مرتبط با سن است که معمولاً در افراد بالای 40 سال رخ می دهد، در حالی که دوربینی یک عیب انکساری است که در آن اجسام دور ممکن است راحت تر از اجسام نزدیک دیده شوند. در این مقاله، ما این دو حالت را با هم مقایسه خواهیم کرد و بررسی خواهیم کرد که چگونه درمان های مناسب می توانند به اصلاح آنها کمک کنند.

مراقبت های چشمی مناسب و معاینات منظم چشم به منظور شناسایی و رفع عیوب انکساری بسیار مهم است. اگر متوجه تغییراتی در بینایی خود شدید، مراجعه به چشم پزشک برای معاینه چشم و دریافت درمان مناسب ضروری است.

پیرچشمی وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که عدسی طبیعی چشم به مرور زمان انعطاف کمتری پیدا می کند و تمرکز بر روی اشیاء نزدیک را دشوار می کند. به همین دلیل است که پیرچشمی اغلب به عنوان «دوربینی مرتبط با سن» شناخته می شود. از آنجایی که عدسی طبیعی چشم انعطاف نا‌پذیرتر می‌شود، ماهیچه‌های مژگانی که به چشم کمک می‌کنند روی اشیاء نزدیک تمرکز کند ضعیف‌تر می‌شوند که می‌تواند منجر به مشکل در دیدن اشیاء نزدیک مانند متن روی صفحه یا صفحه رایانه شود.

پیرچشمی بخشی طبیعی از روند پیری است و معمولاً افراد در دهه 40 زندگی را تحت تأثیر قرار می دهد. علائم پیرچشمی شامل مشکل در تمرکز بر روی اشیاء نزدیک، خستگی چشم و سردرد است. اگر این علائم را تجربه کردید، مهم است که برای معاینه چشم به چشم پزشک مراجعه کنید.

پیرچشمی معمولاً در طی یک معاینه جامع چشم، که ممکن است شامل آزمایش حدت بینایی، آزمایش انکسار و معاینه داخل چشم باشد، تشخیص داده می‌شود. اگر پیرچشمی در شما تشخیص داده شود، چشم پزشکتان ممکن است انواع عینک،  لنزهای تماسی  تک دید یا چندکانونی و در مواردی عمل های جراحی را توصیه کند تا به شما کمک کند واضح ببینید.

دوربینی که به آن هیپروپی نیز می گویند، یک عیب انکساری است که بر توانایی فرد برای دیدن واضح اشیاء نزدیک تأثیر می گذارد. دوربینی به این دلیل است که کره چشم خیلی کوتاه است یا انحنای قرنیه کم است.  به این معنی که نور وارد شده به چشم به درستی روی شبکیه متمرکز نمی شود. در نتیجه، اجسام نزدیک ممکن است تار یا خارج از فوکوس به نظر برسند، در حالی که اجسام دور ممکن است واضح تر باشند.

دوربینی می تواند علائم مختلفی از جمله خستگی چشم، سردرد و مشکل در دیدن اشیا از نزدیک ایجاد کند. در برخی موارد، افراد مبتلا به دوربینی نیز ممکن است تاری دید را تجربه کنند، به ویژه هنگام مطالعه یا انجام کارهای نزدیک.

دوربینی به طور کلی در طول یک معاینه جامع چشم، که ممکن است شامل تست حدت بینایی، تست انکسار و معاینه داخلی چشم باشد، تشخیص داده می شود. اگر تشخیص دوربینی داده شود، چشم پزشکتان ممکن است انواع عینک،  لنزهای تماسی  تک دید یا چندکانونی و در مواردی عمل های جراحی را برای دیدن واضح توصیه کند.

در حالی که پیرچشمی و دوربینی هر دو عیوب انکساری هستند که می توانند بینایی فرد را تحت تاثیر قرار دهند، تفاوت های کلیدی بین این دو بیماری وجود دارد.

پیرچشمی یک بیماری مرتبط با سن است که معمولاً افراد بالای 40 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری به دلیل روند طبیعی پیری ایجاد می شود و زمانی رخ می دهد که عدسی طبیعی چشم انعطاف پذیری کمتری داشته باشد و تمرکز بر روی اشیاء نزدیک را دشوار می کند. از سوی دیگر دوربینی یک عیب انکساری است که در هر سنی می تواند اتفاق بیفتد. دوربینی زمانی رخ می دهد که قطر کره چشم خیلی کوتاه باشد یا انحنای قرنیه کم باشد و باعث تمرکز نادرست نور پشت شبکیه شود.

یکی دیگر از تفاوت های کلیدی بین این دو بیماری علائم آنها است. افراد مبتلا به پیرچشمی معمولاً در تمرکز بر روی اشیاء نزدیک مشکل دارند، اما با دید دور مشکلی ندارند. در حالی که افراد مبتلا به دوربینی ممکن است در تمرکز بر روی اشیاء از نزدیک مشکل داشته باشند و همچنین برای دید دور نیز تاری دید و خستگی چشم و سردرد را تجربه کنند.

 انواع عینک های تجویزی توصیه شده برای هر بیماری نیز ممکن است متفاوت باشد. در حالی که هم پیرچشمی و هم دوربینی را می توان با عینک های یک کانونه اصلاح کرد، عینک های چند کانونه یا تدریجی معمولاً برای افراد مبتلا به پیرچشمی که برای دید دور و نزدیک به عینک نیاز دارند توصیه می شود. لنزهای تماسی تک دید معمولاً برای افراد مبتلا به دوربینی توصیه می شود، اگرچه لنزهای تماسی چند کانونه ممکن است برای افرادی که دوربینی شدیدتر دارند یا کسانی که برای دید دور و نزدیک به عینک نیاز دارند توصیه شود.

توجه به این نکته مهم است که دوربینی را می توان به راحتی با عینک های طبی اصلاح کرد که می تواند بینایی شما را بهبود بخشد و علائم را کاهش دهد. اگر علائم دوربینی مانند تاری دید یا خستگی چشم را تجربه کردید، مهم است که توسط چشم پزشک معاینه شوید.

موثرترین درمان پیرچشمی و دوربینی عینک طبی است. چشم پزشک می تواند به تعیین بهترین نوع عینک، عینک یک کانونی، دو کانونی یا عینک های تدریجی برای نیازهای شما کمک کند.

عینک های تک دید برای افرادی که فقط برای دید دور یا نزدیک به عینک نیاز دارند توصیه می شود. می توان از آنها برای اصلاح پیرچشمی و دوربینی استفاده کرد. از طرف دیگر عینک های تدریجی برای افرادی که برای دید دور و نزدیک به عینک نیاز دارند توصیه می شود. این لنزها برای دیدن فواصل مختلف طراحی شده اند و به شما امکان می دهند بدون نیاز به تعویض چند عینک، در هر فاصله ای به وضوح ببینید. توجه به این نکته مهم است که استفاده از عینک های طبی می تواند به بهبود بینایی شما و کاهش علائم مرتبط با پیرچشمی و دوربینی کمک کند.

یکی از روش های جدید درمان غیر جراحی پیرچشمی که پیرچشمی را موقتا درمان می کند، استفاده از قطره پیلوکارپین با نام تجاری ویوتی (Vuity) است. پیلوکارپین دارویی است که برای نخستین بار در اواخر دهه 80 میلادی کشف شد و می‌تواند بیماری‌هایی مانند گلوکوم و فشار چشم را درمان کند. اثر قطره روی مردمک حدود 6 ساعت باقی می‌ماند.

در مواردی که فرد تمایلی به استفاده از عینک یا لنز تماسی نداشته باشد می توان با انجام انواع عمل های جراحی مثل کراتوپلاستی هدایتی، لیزیک، اینتراکور، کمرا و یا کارگذاری لنزهای داخل چشمی چندکانونی بینایی را برای دور و نزدیک اصلاح کرد.

در نتیجه، پیرچشمی و دوربینی هر دو عیوب انکساری رایجی هستند که می توانند بر توانایی فرد برای دیدن واضح تأثیر بگذارند. اولویت دادن به مراقبت مناسب از چشم و معاینه منظم چشم برای شناسایی و رسیدگی به این شرایط بسیار مهم است. مشاوره با چشم پزشک می تواند به شما در تعیین بهترین نوع لنز برای نیازهای خود کمک کند و از به روز بودن نسخه شما اطمینان حاصل کند. با دریافت درمان مناسب، می توانید بینایی خود را بهبود بخشید و علائم مرتبط با پیرچشمی و دوربینی را کاهش دهید.