التهاب چشم اغلب ناشی از عفونت توسط ویروس ها یا باکتری ها است. اما التهاب چشم همچنین می تواند غیر اختصاصی باشد. بسته به اینکه کدام قسمت از بافت های چشم درگیر شود، تظاهرات بالینی مختلفی خواهیم داشت. اگرالتهاب چشمی شروع شد توصیه می شود به چشم پزشک مراجعه کنید؛ زیرا التهاب چشم می تواند پیشرفت کرده و شدید تر شود.
وقتی چشم ملتهب می شود، فرآیند التهابی اطراف چشم را در نیز در بر می گیرد و می تواند قسمت های مختلف چشم را تحت تأثیر قرار دهد. اصطلاح "التهاب چشم" شامل انواع بیماری های التهابی است. علائم و شکایات مختلف بسته به تصویر بالینی شایع است. در موارد نادر، بیماری شدید است که تهدیدی برای بینایی محسوب می شود. معمولاً التهاب ملتحمه را درگیر می کند و به دنبال آن قرنیه و پلک گرفتار می شود.
.png)
تقریباً حدود 20٪ از افراد علائم آلرژی دارند. تقریبا نیمی از این افراد به بیماری آلرژیک چشم مبتلا هستند. افرادی که مستعد ابتلا به بیماری آلرژیک چشم هستند، افرادی هستند که سابقه رینیت آلرژیک و درماتیت آتوپیک دارند و دارای سابقه خانوادگی و یا سابقه شخصی آلرژی هستند. علائم و نشانه ها معمولاً قبل از 30 سالگی ظاهر می شوند.
مکانیزم ایجاد علائم و نشانه های آلرژی برای چشم ها همانند بینی است. آلرژن ها باعث می شوند که آنتی بادی آلرژی IgE باعث پوشاندن ماست سل های متعدد در ملتحمه شود. با قرار گرفتن مجدد در معرض ماده حساسیت زا، ماست سل ها هیستامین و سایر واسطه ها را آزاد می کنند. نتیجه آن خارش، سوزش و آبریزش چشم است که باعث التهاب، قرمزی و تحریک می شود و در نتیجه احتقان و ناراحتی ایجاد می شود. پلک ها ممکن است متورم شوند، حتی تا حدی که بسته شوند. گاهی اوقات، ملتحمه با مایع متورم می شود و از سطح چشم بیرون می زند و شبیه "کهیر" می شود. این واکنش ها همچنین ممکن است باعث حساسیت به نور شوند. به طور معمول، هر دو چشم تحت تأثیر واکنش آلرژیک قرار می گیرند. گاهی اوقات، فقط یک چشم درگیر می شود، به ویژه هنگامی که فقط یک چشم با ماده حساسیت زا در تماس قرار می گیرد، زیرا این امر باعث می شود سلول های ماست سل هیستامین بیشتری آزاد کنند. ادامه مطلب =>
اپی سکلریت یک بیماری عودکننده خوش خیم است. این یک بیماری التهابی خود محدود شونده است که بافتی از چشم به نام اپی "اسکلرا " را درگیر می کند. اپی اسکلرا لایه ای است که حد فاصل بین صلبیه (اسکلرا) و ملتحمه را فرش می کند. اپی سکلریت یک بیماری نسبتاً شایع است و به طور معمول خوش خیم، ایدیوپاتیک، خود محدود شونده و یک طرفه است که در زنان جوان شیوع بیشتری دارد. اپی اسکلریت دو نوع دارد: ساده و ندولار.
بیماران مبتلا به اپی سکلریت ندولار با افزایش توده ای شکل بافت ملتحمه ورگهای خونی متسع مراجعه می کنند و علائم بیشتری دارند، به همین دلیل است که درمان موضعی اغلب آغاز می شود. از نظر گزینه های درمانی، آزمایشات بالینی نشان داده است که قطره چشمی ضد التهاب غیر استیروئیدی و اشک مصنوعی به تنهایی نسبت به قطره کورتیکواستروئید در رفع التهاب اثر کمتری دارند.
با این حال ، چون قطره های کورتیکواستروئید می توانند عوارض جانبی چشمی مانند افزایش فشار داخل چشم، آب مروارید زیر کپسول خلفی و عفونت های ثانویه چشم ایجاد کنند، نظارت بر آن ضروری است. اپی اسکلریت همچنین می تواند گاهی اوقات به اسکلریت پیشرفت کند، و اهمیت بررسی ها را بیشتر برجسته می کند. عود عارضه دیگری است و ممکن است مبین وجود یک بیماری التهابی سیستمیک زمینه ای مانند روزاسه، آتوپی یا آرتریت روماتوئید باشد. ادامه مطلب =>
اسکلریت التهاب قسمت سفیدی چشم یا صلبیه است. اسکلریت یک بیماری جدی چشم است که اغلب با اختلالات زمینه ای خود ایمنی همراه است. تشخیص و درمان به موقع اسکلریت برای جلوگیری از افت دائمی بینایی ضروری است.
اسکلریت یک بیماری نادر است و با اپی اسکلریت، که التهاب غشای سطح پوشاننده صلبیه و یک بیماری شایع چشم است، متفاوت است. در اپی اسکلریت، فقط بافت سطحی بین سفیدی چشم (اسکلرا) و پوشش مملو از رگ های خونی (ملتحمه) ملتهب است.
تقریباً نیمی از موارد اسکلریت با بیماری های زمینه ای مرتبط است که ارگان های داخلی بدن را تحت تأثیر قرار می دهد (بیماری های سیستمیک). اختلالات بافت همبند، بیماریهای خودایمنی و ناهنجاریهای التهابی عروقی کلی ممکن است ابتدا به صورت اسکلریت ظاهر شوند یا در زمان دیگری در طی بیماری زمینه ای خود را بصورت اسکلریت نشان دهند.
اسکلریت ممکن است در زمینه لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت، انواع دیگر آرتروز التهابی (اسپوندیلیت آنکیلوزان، آرتریت واکنشی، آرتریت نقرس، آرتریت پسوریازیس، پلی کندریت عودکننده)، پلی آرتیت نودوزا، بیماری بافت همبند مخلوط، اسکلروز سیستمیک پیشرونده (اسکلروودرما) پلی آنژیت گرانولوماتوز، پلی میوزیت، سندرم شوگرن، آرتریت سلول غول پیکر، بیماری التهابی روده و آنژییت آلرژیک باشد. ادامه مطلب =>
اولین بار توسط Fuchs در سال 1906 توصیف شد. ایریدوسیکلیت هتروکرومیک Fuchs (FHI ؛ همچنین به عنوان یووئیت هتروکرومیک Fuchs و سندرم یووئیت Fuchs شناخته می شود) یک ایریدوسیکلیت یک طرفه مزمن است که با هتروکرومیای عنبیه (دو رنگی عنبیه) مشخص می شود. فوكس حدس زد كه فرآیند ناشناخته ای منجر به ایجاد رنگدانه غیرطبیعی همراه با التهاب مزمن درجه پایین شده و در نهایت باعث آتروفی عنبیه و گلوكوم ثانویه می شود. بعدا، او 38 مورد را توصیف کرد و هیستوپاتولوژی 6 چشم را گزارش داد.
یووئیت به طور معمول در چشم با رنگ روشن تر در یک جوان بزرگسال با حداقل علائم چشمی رخ می دهد و به طور معمول بدون درد یا قرمزی چشم یا میوز (تنگی مردمک) ظاهر می شود. علاوه بر این، هیچ بیماری سیستمیک مرتبطی وجود ندارد. پیشرفت تدریجی بیماری با تشکیل آب مروارید، گلوکوم و گاهی اوقات، رسوب سلولهای التهابی در زجاجیه همراه است. ادامه مطلب =>
توكسوپلاسموزيس چشمی معمولا مادر زادی است. ممکن است هردو چشم درگیر شوند ولی توكسوپلاسموزيس از یک چشم به چشم دیگر منتقل نمي شود. توکسوپلاسموز چشمى در اکثر موارد در تعقيب عفونت‌هاى مادرزادى در دومين ده‌سال عمر بروز مى‌کند. اين شکل از بيمارى بندرت در مبتلايان به توکسوپلاسموز حاد اکتسابى ديده مى‌شود.
ضايعه‌هاى توکسوپلاسموز چشمى بيشتر به بخش خلفى چشم محدود مى‌شود. اول شبکيه و سپس مشيميهٔ زير آن دچار ضايعه مى‌گردد. براساس آزمايش‌هاى تجربى که روى حيوان‌هاى آزمايشگاهى انجام گرفته، ضايعه‌هاى توکسوپلاسموز چشمى را به دو دسته تقسيم مى‌کنند: يکى از ضايعه‌هاى ناشى از پاره‌شدن کيست انگل و ديگرى ضايعه‌هاى مربوط به انهدام سلولى به‌علت اثر مستقيم تاکى‌زوئيت‌ها تظاهرات ناشى از پاره‌شدن کيست انگل به‌طور ناگهانى بروز مى‌کند و با التهاب شديد همراه بوده و به کانون‌هائى در شبکيه محدود مى‌گردند، ولى تظاهرهاى ناشى از تخريب سلول‌ها به‌وسيله شکل فعال انگل به مرور در طى مدتى به‌نسبت طولانى خود را نشان مى‌دهند. ضايعه‌هاى داخل چشم ممکن است باعث توقف رشد چشم و ميکروفتالمى در نوزادان گردد. انحراف چشم نوزادان ممکن است مربوط به ضايعه‌هاى ناشى از توکسوپلاسما باشد. ادامه مطلب =>
یووئیت اغلب به طور ناگهانی شروع شده و به سرعت بدتر می شوند. این علائم شامل قرمزی چشم، درد و تاری دید هستند. این بیماری می تواند یک یا هر دو چشم را درگیر کند و همچنین می تواند افراد در هر سنی، حتی کودکان را مبتلا کند. از علل احتمالی یووئیت می توان به عفونت، آسیب یا بیماری خودایمنی یا التهابی اشاره کرد. بسیاری از اوقات نمی توان علتی را شناسایی کرد. یوویت ممکن است وخیم باشد و منجر به کاهش دائمی بینایی شود. تشخیص و درمان به موقع برای جلوگیری از عوارض و حفظ بینایی مهم است.
در اکثر موارد علت اصلی یووئیت نا شناخته می باشد و بدون علتی نامعلوم نسبت به بافت یووه حساس شده و واکنش ازدیاد حساسیت رخ دهد .البته گاهی یووئیت با بیماری ها و عفونت های مختلف همراه می باشد. علل متفاوتی می توانند باعث یووئیت شوند که مهمترین آنها عبارتد از :
عوامل ویروسی ، قارچی و باکتریال ، مشکلات ایمونولوژیک سیستمیک ، ضربه و جراحی قبلی چشم. ادامه مطلب =>