بیماری های چشم نوزادان و کودکان
ب
ینایی کودک هنوز در حال رشد است و می تواند در برابر بیماری چشم آسیب پذیر باشد. عفونت درمان نشده، عیوب انکساری و انحراف چشم می تواند به بینایی آسیب برساند. با یافتن و درمان به موقع اختلالات، می توان بینایی طبیعی تکامل پیدا کند. درباره بیماری های چشم در دوران کودکی اطلاعات کسب کنید و برای محافظت از بینایی کودک مرتباً غربالگری کنید.
بیماری ها و اختلالات مختلف چشمی وجود دارد که می تواند بینایی کودک را تحت تأثیر قرار دهد. در صورت مشکوک بودن به یک بیماری چشمی یا اگر کودکی در غربالگری بینایی دچار مشکل شد، باید برای ارزیابی و تشخیص بیشتر به چشم پزشک ارجاع شود. تشخیص و درمان به موقع برای جلوگیری از اختلالات بینایی مادام العمر بسیار مهم است.
دقیقاً مانند یادگیری راه رفتن و صحبت کردن، نوزادان در یک دوره زمانی یاد می گیرند که چطور ببینند. آنها با تمام توانایی های بصری مورد نیاز در زندگی متولد نشده اند. توانایی تمرکز چشم ها، حرکت دقیق آنها و استفاده همزمان از آنها را به باید یاد گرفت. همچنین ، آنها باید یاد بگیرند که چگونه اطلاعات بصری چشم ها به مغز خود بفرستند تا دنیای اطراف خود را درک کنند و با آنها تعامل مناسب داشته باشند.
از بدو تولد، نوزادان با چشم خود شروع به کشف عجایب جهان می کنند. حتی قبل از اینکه یاد بگیرند با دست خود را اشیاء را بگیرند یا بخزند و بنشینند، چشمهایشان اطلاعات و تحریکاتی را برای رشد آنها فراهم می کند.
مشکلات چشم و بینایی در نوزادان می تواند باعث تاخیر در رشد آنها شود. مهم است که هرگونه مشکلی را زودهنگام تشخیص دهید تا اطمینان حاصل شود که نوزادان فرصت رشد توانایی های بینایی مورد نیاز برای رشد و یادگیری را دارند. والدین نقش مهمی در کمک به اطمینان از رشد چشم و بینایی کودک دارند. ادامه درمان =>
بینایی کودک ترکیبی پیچیده از عملکرد مغز، چشم ها و مجموعه اعصاب گسترده ای است که آنها را به هم متصل می کند. هنگام تولد ، این سیستم بینایی هنوز نابالغ است و در تمام سالهای اولیه کودک به رشد خود ادامه می دهد.
چشمهای سالم و بینایی خوب از اجزای حیاتی هستند که دستیابی به موفقیت در بسیاری از مراحل مهم را امکان پذیر می کنند. یادگیری "چگونه دیدن" و توانایی تفسیر اطلاعات بصری برای درک آنچه در محیط اتفاق می افتد، هر دو عامل اساسی در دستیابی موفقیت آمیز به توسعه سیستم بینایی است.
این نقاط عطف رشد از مرحله نوزادی آغاز می شود و به قدرت مهارت های بینایی بستگی دارد. مهارت های بینایی، مانند دید دو چشمی، حرکات دقیق چشم و توانایی تغییر تمرکز برای دیدن اشیا دور و نزدیک، برای مشاهده، تقلید، یادگیری، بازی و موارد دیگر لازم است. ادامه مطلب =>
آمبلیوپی یا تنبلی چشم، به کاهش یک طرفه یا دو طرفه بینایی، در یک یا هر دو چشم، ناشی از رشد غیرطبیعی بینایی در کودکی یا نوزادی اشاره دارد. این اختلال یک مشکل شایع بینایی در کودکان است و اصلی ترین علت کاهش بینایی در کودکان است. بیشتر اوقات کاهش بینایی با نوع مداخله مناسب قابل پیشگیری یا برگشت پذیر است. آمبلیوپی یا تنبلی چشم وقتی اتفاق می افتد که یک چشم در دوران نوزادی یا کودکی ضعیف تر از چشم دیگر شود. مغز چشم بهتر را ترجیح می دهد و باعث می شود که چشم ضعیف تر با گذشت زمان بدتر شود. غربالگری زودهنگام از اهمیت زیادی برخوردار است ، زیرا درمان زودتر موثر است. درمان ها شامل بستن چشم یا عینک است.
تنبلی چشم وقتی ایجاد می شود که یک چشم حتی با استفاده از اصلاح با عینک نتواند به حدت بینایی طبیعی برسد. لذا باعث تاری دید در چشم آسیب دیده می شود. این اختلال معمولاً با درک عمق ضعیف و مشکلات خواندن نیز همراه است. اصطلاح "تنبلی چشم" گمراه کننده است زیرا چشم تنبل نیست. در واقع، این یک مشکل تکاملی در عصب اتصال دهنده چشم به مغز است، نه یک مشکل در خود چشم. ادامه مطلب =>
استرابیسم (انحراف چشم) حالتی است که در آن مسیر نگاه دو چشم با هم در یک راستا نیستند به عبارت دیگر، یک چشم در جهتی چرخانده می شود که با چشم دیگر متفاوت است. در شرایط عادی ، شش عضله که حرکت چشم را کنترل می کنند با هم کار می کنند و هر دو چشم را در یک جهت قرار می دهند. بیماران مبتلا به استرابیسم در کنترل حرکت چشم مشکل دارند و نمی توانند چشم را موازی با هم حفظ کنند. شیوع استرابیسم در اجتماع حدود 4 درصد است. یعنی در جمعیت ایران باید حدود 3 میلیون نفر مبتلا به این بیماری باشند
بیشتر استرابیسم ناشی از ناهنجاری کنترل عصبی عضلانی حرکت چشم است. درک ما از این مراکز کنترل در مغز هنوز در حال پیشرفت است. معمولاً مشکل در عضله واقعی چشم کمتر وجود دارد. استرابیسم غالباً ارثی است و حدود 30 درصد از کودکان مبتلا به استرابیسم در یکی از اعضای خانواده خود مشکل مشابهی دارند.درمان ممکن است شامل عینک، بستن چشم ، تمرینات چشم ، دارو یا جراحی باشد. ادامه مطلب =>
نیستاگموس بیماری است که در آن چشم ها به سرعت و غیرقابل کنترل حرکت می کنند. این حرکات می تواند به اشکال مختلف و در جهات مختلف باشد:
پهلو به پهلو (نیستاگموس افقی)
بالا و پایین (نیستاگموس عمودی)
در مسیر دایره وار (نیستاگموس چرخشی)
حرکت می تواند بین آهسته و سریع متفاوت باشد و معمولاً در هر دو چشم اتفاق می افتد. چشم ها ممکن است هنگام نگاه کردن در جهتی خاص بیشتر بلرزند. افراد مبتلا به نیستاگموس ممکن است برای دیدن واضح تر، سر خود را خم کرده یا صورت خود را بچرخانند. این امر به کند شدن حرکات چشم و بهتر شدن بینایی کمک می کند.
مغز حرکت چشم را کنترل می کند. چشم ها به طور خودکار حرکت می کنند تا هنگامی که شما سرتان را کمی حرکت می دهید تصویر تنظیم شوند. با این کار چشم ها تصویری را که مشاهده می کنید تثبیت می کنند تا تصویر واضح تری مشاهده کنید. در افراد مبتلا به نیستاگموس، مناطقی از مغز که حرکات چشم را کنترل می کنند به درستی کار نمی کنند. ادامه مطلب =>
اشک از طریق لوله های باریکی به نام مجاری اشک از چشم به بینی می ریزد. معمولاً وقتی بعد از تولد هنوز غشای داخل انتهای پایینی مجرای اشکی نزدیک بینی هنوز باز نشده و مسدود باشد، کودک دچار اشکریزش می شود. اگرچه انسداد معمولاً از بدو تولد وجود دارد ، اما ممکن است تا حدود یک ماهگی مشخص نباشد.
انسداد مجاری اشکی رایج است. تقریباً از هر 20 نوزاد 1 کودک با انسداد در یکی از مجاری اشکی یا هر دو مجرا متولد می شود. اگر مجرای اشک کودک شما مسدود شده باشد، چشم او دائماً آب می ریزد. هنگام بیدار شدن از خواب ممکن است ترشحاتی نیز از چشم او ایجاد شود. به غیر از اشکریزش و ترشحات چسبناک، چشم کودک شما از سایر جهات کاملا طبیعی است. بندرت ، بافتهای اطراف مجرای اشک آلوده می شوند. اگر این اتفاق بیفتد ، ممکن است قرمزی در اطراف پلک کودک شما یا ترشحات سبز از چشم مشاهده شود.
با باز شدن غشای داخل مجرای اشك ، مجرای اشك مسدود شده به خودی خود بهتر می شود. این پدیده معمولاً تا یک سالگی کودک شما اتفاق می افتد. پزشک عمومی یا کودک و پرستار بهداشت خانواده شما ممکن است به شما آموزش دهند که چگونه می توانید قسمت داخلی چشم کودک خود را ماساژ دهید تا به تخلیه مجرای اشک و ترشحات چسبناک کمک کند. اگر چشم کودک عفونت داشته باشد، پزشک ممکن است یک دوره آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر مجراي اشك بعد از يك سالگي كودك مسدود بماند، پزشك متخصص ممکن است با استفاده از یک پروب و تحت بیهوشی عمومی برای باز کردن مجرا اقدام کند. ادامه مطلب =>
گلوکوم دوران کودکی - که به آن آب سیاه مادرزادی، گلوکوم اطفال یا شیرخوارگی نیز گفته می شود - در نوزادان و کودکان کم سن رخ می دهد. این بیماری معمولاً در اولین سال زندگی تشخیص داده می شود. در گلوکوم مادرزادی، فشار داخل کره چشم افزایش می یابد زیرا در نتیجه رشد ضعیف چشم نقص مادرزادی در رشد زاویه چشم وجود دارد. این بدان معناست که مایع زلالیه نمی تواند به طور طبیعی خارج شود، بنابراین فشار داخل چشم افزایش می یابد و منجر به آسیب عصب بینایی می شود.این یک بیماری نادر است که ممکن است به ارث برسد، که به دلیل تکامل نادرست سیستم تخلیه مایع داخل چشم قبل از تولد ایجاد می شود. این امر منجر به افزایش فشار داخل چشم می شود، که به نوبه خود به عصب بینایی آسیب می رساند.
علائم گلوکوم دوران کودکی شامل بزرگ شدن چشم ، کدر شدن قرنیه و حساسیت به نور (حساسیت به نور) است. .از نظر درمانی در موارد بدون وجود سایرعوارض، جراحی اغلب می تواند چنین نقایص ساختاری را اصلاح کند. در بعضی موارد هم دارو و هم جراحی لازم است. درمان های طبی ممکن است شامل استفاده از قطره های موضعی چشم و داروهای خوراکی باشد. این روش های درمانی به افزایش خروج مایعات از چشم و یا کاهش تولید مایعات در داخل چشم کمک می کنند. هر یک منجر به کاهش فشار چشم می شود.
دو روش اصلی برای درمان جراحی وجود دارد: جراحی فیلتراسیون و جراحی لیزر. جراحی فیلتراسیون شامل استفاده ازوسایل جراحی ظریفی برای ایجاد کانال تخلیه در چشم است. در مقابل، در جراحی لیزر از پرتوی کوچک اما قدرتمند نورلیزر برای ایجاد منافذ تخلیه کننده مایع داخل چشمی استفاده می شود
هزاران کودک مبتلا به گلوکوم می توانند زندگی معمولی داشته باشند. هدف نهایی درمان گلوکوم حفظ زندگی نرمال این افراد است. اگرچه بینایی از دست رفته قابل بازیابی نیست، اما می توان بینایی باقی مانده هر کودک را بهینه کرد. به همان اندازه حائز اهمیت است که فرزندانمان را به استقلال و مشارکت در مراقبت از خودشان تشویق کنیم. ادامه مطلب=>
آب مروارید کدر شدن عدسی چشم است. عدسی چشم به طور معمول شفاف است. عدسی نور را بر روی شبکیه متمرکز می کند. آب مروارید مادرزادی، کدورت لنز کریستالی چشم است که هنگام تولد وجود دارد و از دیدن کودک جلوگیری می کند. آب مروارید اگر بزرگ باشد و مردمک چشم را کاملاً بپوشاند، می تواند بینایی را مختل کند. آب مروارید می توانند یک طرفه یا دو طرفه باشد و می تواند با ناهنجاری های دیگر چشمی (اختلالات قرنیه و شبکیه) همراه باشند و اغلب ارثی است. همچنین می توانند در اثر عفونت های داخل رحمی، سندرم های کروموزومی، اختلالات متابولیکی و بیماری های کلیوی ایجاد شود.
در بعضی موارد، متخصص اطفال یا والدین متوجه لکه سفیدی در مردمک چشم می شوند. گاهی اوقات، کم بینایی ناشی از کاتاراکت باعث استرابیسم (انحراف چشم) یا نیستاگموس (حرکت غیر ارادی چشم) می شود. در صورت بروز هر یک از این علائم، کودک باید به چشم پزشک مراجعه کند. ادامه درمان =>
هفته های اول زندگی برای تحریک بینایی و جلوگیری از ایجاد مکانیسم های مغزی که با تنبلی چشم ارتباط دارند از اهمیت زیادی برخوردار است. نوزادان برای اطمینان از تکامل بینایی به روش صحیح، باید محرک های بینایی را از بدو تولد دریافت کنند. به همین دلیل درمان سریع عامل بسیار مهمی است. ادامه مطلب =>
آب مروارید کودکان یکی از علل اصلی نابینایی در دوران کودکی است. آب مروارید درمان نشده در کودکان منجر به بار اجتماعی، اقتصادی و عاطفی فوق العاده ای برای کودک، خانواده و جامعه می شود. نابینایی مربوط به آب مروارید کودکان را می توان با شناسایی زودهنگام و مدیریت مناسب درمان کرد. اکثر موارد در غربالگری معمول تشخیص داده می شوند، در حالی که برخی ممکن است پس از مشاهده لوکوکوری (سفیدی ناحیه مردمک) یا استرابیسم توسط والدین تشخیص داده شوند.
علل آب مروارید اطفال متنوع است و تشخیص علت خاص به پیش آگهی و مدیریت موثر کمک می کند. جراحی آب مروارید اطفال در طول سالیان متمادی تکامل یافته است و با بهبود دانش در مورد تغییر نزدیک بینی و رشد طول محوری، نتایج این بیماران قابل پیش بینی تر شده است. نتایج مطلوب نه تنها به جراحی موثر، بلکه به مراقبت های دقیق بعد از عمل و توانبخشی بینایی نیز بستگی دارد. از این رو، این تلاش ترکیبی والدین، جراحان چشم، متخصصان بیهوشی، متخصصان اطفال و اپتومتریست ها است که می تواند تفاوت را ایجاد کند. ادامه مطلب=>